Noworodek u logopedy

Często zastanawiamy się kiedy jest odpowiedni czas,aby z dzieckiem udać się do logopedy - o tym w następnym artykule. Teraz uwagę skupię na noworodkach.

Noworodki tuż po urodzeniu podlegają pod badanie przesiewowe słuchu i jego funkcji. Test pomaga wykluczyć głuchotę dziecka. Bardzo ważne jest badanie niemowlęcych odruchów, które są pierwszymi i najbardziej pierwotnymi funkcjami wpływającymi na kształtowanie się mowy. Należą do nich: odruch ssania (zanika miedzy 1. a 2. rokiem życia),odruch przełykania, kąsania, gryzienia i zaciskania zębów (5 – 7 miesiąca życia), odruch nasycenia, wymiotny, żucia (pojawia się ok. 7. miesiąca życia), odruch ryjkowy (umożliwia wyszukanie sutka na piersi matki oraz ssanie i wciąganie. Wpływa na umiejętność picia z kubka, picia przez słomkę, cmokania i dmuchania. Wpływa na kształtowanie się wymowy głosek: j, l, o, u, w, a, e, s, z, c, dz, cz, sz, rz). Odruch dłoniowo-bródkowy odruch Babkina (utrzymujący się zbyt długo objawia się stale zaciśniętymi pięściami), odruch szukania ustami (po urodzeniu związany z szukaniem piersi matki i powiązany z odruchem ssania), odruch ustalenia głowy ( dziecko odwraca głowę w przeciwnym kierunku niż ustawienie ciała). Istotne jest badanie połykania i oddychania. Kiedy dziecko dławi się podczas jedzenia może być to oznaka nieprawidłowości w budowie aparatu pokarmowego i oddechowego. Kolejnym badaniem jest nadwrażliwość na dotyk w okolicach twarzy. Gdy taki występuje zaleca się często masaż w obrębie buzi niemowlęcia. Podczas badania dokonuje się również oceny stanu twarzoczaszki - czy nie występują tu deformacje.

 

Dziecko przez pierwsze 6 miesięcy głuży (tzw.agg, agh, abuu), wtedy też trudno jednoznacznie zdiagnozować audiofoniczne funkcje gdyż one dopiero się kształtują. Dziecko 6miesięczne zaczyna powtarzać sylaby czyli gaworzyć (ma-ma, ta-ta, ba-ba, ko-ko, etc). Naśladuje odgłosy jakie dochodzą do niego z otoczenia. Brak gaworzenia powinien zaniepokoić rodziców/opiekunów i wtedy powinni zasięgnąć rady, opinii, badania logopedy bądź neurologopedy lub audiologa.

Należy pamiętać, że rozwój mowy jest procesem, który trwa przez pierwsze 3 lata życia człowieka (dziecka). W czwartym roku życia dojrzewają obszary mózgu odpowiedzialne za ten proces i wtedy mowa jest już ukształtowana. W wieku 6 lat dziecko prawidłowo powinno posługiwać się mową.

Indie - przykładowa lekacja dla 4,5-latków

Indie 

Planowana liczba odbiorców: 25 osób- jedna grupa przedszkolna, 4-5latki
Miejsce: sala przedszkolna
Czas trwania: 50 min

Cele ogólne:

- poznanie słów w języku hindi: dzień dobry – namaste, liczba 1 – ek, liczba 2 – do
-ukazanie elementów różnorodności kultury indyjskiej,
-wprowadzenie dziecka w świat obyczajowości i tradycji ludzi kultury indyjskiej,
-kształtowanie prawidłowych postaw w stosunku do ludzi innej narodowości,
-rozwijanie umiejętności budowania odpowiedzi na zadawane pytania, kreatywności i zgodnego współdziałania w grupie.

Metody/Techniki: podające, ekspresyjne, aktywizujące

Środki dydaktyczne:

- prezentacja multimedialna: Indie, strój Indyjski, biżuteria, przyprawy indyjskie, miseczki na przyprawy, herbata, słoiczki na herbatę, flamastry, dwa arkusze papieru samoprzylepnego, płyta CD z tradycyjną muzyką indyjską, woreczki, kręgle, lina, koce, zdjęcia, globus, aparat fotograficzny

Przebieg lekcji

Czas	Działanie osoby prowadzącej - opis	Działanie dzieci	Jakie metody zostaną zastosowane?	Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą?	Potrzebne materiały
5 min	Nauczycielka ubrana w strój w stylu indyjskim wita się z dziećmi w języku hindi: „Namaste” zapraszam Was dzisiaj do bardzo pięknego, barwnego kraju, jakim są Indie. Indie to kraj, w którym mieszka bardzo dużo ludzi. Jest on zróżnicowany pod względem języka, religii i kultury. Popłyniemy do Indii statkiem, jak to bardzo dawno temu zrobił Krzysztof Kolumb, który płynąc po przyprawy do Indii odkrył Amerykę. Nauczycielka pokazuje dzieciom na globusie odległość między Polską a Indiami.	Dzieci siedząc słuchają. Rozkładają dwa koce wyobrażając sobie, że to statki. Płyną przez oceany: wiosłują, dmuchają w żagle, patrzą przez lunetę, wypatrując Ziemi.	Podająca, aktywne słuchanie, pobudzenie wyobraźni, kontakt z globusem, aktywność ruchowa.	Wprowadzenie do tematu, zaciekawienie, nauka słowa w języku hindi „namaste”,    orientacja geograficzna - utrwalenie wiedzy o położeniu Indii na mapie świata; rozbudzenie dziecięcej wyobraźni; wprowadzenie radosnej atmosfery zabawy;	Sceneria tworząca klimat Indii – kolorowe materiały, biżuteria itp. Strój w stylu indyjskim, koce, globus;
5 min	Projekcja fragmentu prezentacji INDIE	Skupienie uwagi.	Podająca, obserwacja, zapoznanie z wyglądem współczesnej ulicy Indii.	Rozbudzenie ciekawości poznawczej.	Nagranie, laptop, rzutnik.
10 min	Nauczycielka w rozmowie zadaje dzieciom pytania odnoszące się do prezentacji i kolorowych zdjęć umieszczonych na tablicy: Zwrócenie uwagi na: barwne stragany z przyprawami, owocami, warzywami; piękne, kolorowe tkaniny ze znanej na całym świecie bawełny; krowy, które w religii hinduskiej są szanowane, uznane za zwierzęta święte i nie można ich zabijać; strój kolorowy kobiet, ludzi uprawiających swój zawód na ulicy kobiety i mężczyzn noszących na głowie towary, bagaże	Dzieci odpowiadają na pytania, aktywnie uczestniczą w rozmowie dzieląc się swoimi spostrzeżeniami.	Rozmowa kierowana do dzieci.	Ukazanie tego, jak ciekawe, barwne i różnorodne są Indie, ćwiczenia spostrzegania i logicznego myślenia.	Oryginalne, duże zdjęcia Delhi,
10 min	Zaproszenie do zabawy „Mój bagaż”. Spróbujmy, czy uda nam się przejść na drugą stronę ulicy z „bagażem” na głowie tak, aby nie spadł. Podział dzieci na dwie grupy przez odliczanie jeden – „ek”, dwa - „do” w języku hindi. Ustawienie dzieci w dwóch rzędach. Pierwszy rząd ma za zadanie przejść slalomem między kręglami na drugą stronę „ulicy” z woreczkiem na głowie. Drugi rząd przechodzi z woreczkiem na głowie po linii (stopa za stopą). Zamiana rzędów.	Dzieci siedzą w kole, poznają nowe słowa, przeliczają tworząc dwie grupy, zabawa w rzędach.	Zabawa ruchowa.	Rozwój fizyczny, poznanie dwóch liczebników w języku hindi, poznanie zwyczaju noszenia bagażu na głowie.	Kręgle, lina, woreczki.
5 min	Nauczycielka zaprasza dzieci na indyjski stragan z przyprawami. Opowiada: przyprawy stanowią bogactwo Indii już od bardzo dawna. W różnych zakątkach świata ludzie jedzą rozmaite rzeczy i aby potrawy były smaczniejsze dodają do nich przypraw. Indie są krajem, gdzie tych przypraw jest bardzo dużo i są przewożone do różnych krajów świata.	Dzieci siedzą przed „straganem”, na którym w miseczkach i w woreczkach są różne przyprawy. Dzieci wąchają, próbują, nazywają.	Pokaz, degustacja, swobodne rozmowy z dziećmi.	Wielozmysłowe poznawanie przypraw indyjskich, uświadomienie wpływu kultury i tradycji jednego kraju na inne, nauczanie przez doświadczanie.	Przyprawy: kumin, kardamon, cynamon, kurkuma, masala indyjska, anyż itd. miseczki, , ława.
10 min	Zaproponowanie dzieciom wykonania pamiątki z INDII poprzez zebranie herbaty do słoiczka zakręcenie i podpisani. towarzyszyć będzie tradycyjna muzyka hinduska.	Na dwóch stołach leżą słoiczki i herbata, dzieci zbierają i nakładają do słoiczka.	Pokaz eksperyment, działalność, słuchanie muzyki etnicznej.	Przeprowadzenie doświadczenia, zgodne współdziałanie, zapoznanie z jednym z elementów sztuki indyjskiej.	Słoiczki, herbata flamastry, aparat fotograficzny CD z muzyką.
5 min	Nauczycielka zaprasza dzieci do kręgu. Prosi, aby przekazując sobie słonika – symbol szczęścia, powiedziały, co im się w dzisiejszych zajęciach najbardziej podobało.	Dzieci siedzą w kręgu, przekazują sobie słonika, mówią o swoich refleksjach.	Swobodne wypowiedzi dzieci.	Podsumowanie zajęć, ośmielanie w wyrażaniu swoich myśli.	Figurka słonika.

Źródła

- www.eduglob.silesius.org.pl

- własne opracowanie, mgr Lidia Kinga Gosk

BOUNTY kto ich nie lubi ?

BOUNTY kto ich nie lubi ?

Jestem zbyt niecierpliwa, by trzymać dla siebie przepis który sprawił ogromną niespodziankę WSZYSTKIM mnie odwiedzającym. Skąd? a to za sprawą poznania za "miliony monet"  ;) przepisów zdrowych, lubianych, a przede wszystkim sprawdzonych i wybranie tego jednego jedynego najlepszego !!!
#ZdrowymSukcesemZawodowo = ZSZ   :))

Domowe bounty 🥥🥥🥥🍫🍫🍫
Składniki:
✔️wiórki kokosowe – 200g
✔️mleczko kokosowe – 50ml
✔️olej kokosowy – 50ml
✔️wanilia – szczypta
✔️miód – 3 łyżki
✔️olej kokosowy – 3 łyżki
✔️kakao – 5 łyżek
✔️miód – 2 łyżki
Sposób przygotowania:
W garnku podgrzej 2 łyżki oleju kokosowego aż do jego rozpuszczenia, dodaj mleczko kokosowe, wiórki, wanilię oraz 3 łyżki miodu i całość wymieszaj.
Masę wstaw do lodówki na godzinę.
Z masy przygotuj batony.
Przygotuj masę czekoladową: w garnku podgrzej pozostałą ilość oleju kokosowego i miodu oraz kakao. Składniki powinny się rozpuścić.
Tackę lub blachę wyłóż papierem i ułóż batony.
Polej batony czekoladą i ponownie wstaw do lodówki.

autor przepisu: AnnaLewandowska

Pozdrawiam,

:)

WADY WYMOWY - RODZAJE

Przedstawiam poniżej trochę teorii dla zapoznania się i zrozumienia w kolejnych postach ćwiczeń i pomocy dydaktyczno logopedycznych.

WADY WYMOWY – RODZAJE

mgr Lidia Kinga Gosk

Zaprezentuję w tym miejscu podstawowe i najczęściej spotykane wady wymowy.
Opiszę je krótko, dodam terminologię i przykłady, by przybliżyć tematykę problemu.

S

zereg syczący

Do szeregu głosek syczących zaliczamy głoski : „s”, „z”, „c”, „dz”. Są to spółgłoski przedniojęzykowo-zębowe, a miejsce artykulacji tworzy przednia część grzbietu języka zbliżająca się do górnych siekaczy. Czubek języka znajduje się przy dolnych zębach, siekacze są zbliżone, wargi rozchylone, spłaszczone przylegają do zębów.

Wady wymowy głosek „s”, „z”, „c”, „dz” to :
 a) sygmatyzm - zastępowanie tego szeregu głoskami szumiącymi lub ciszącym.
Dziecko zamiast sanki mówi „śanki” lub „szanki”

b) mogisygmatyzm –opuszczanie głosek, inaczej elizje.
Dziecko zamiast sanki mówi „anki”, zamiast zamek mówi „amek” itd.

c) seplenienie międzyzębowe - język znajduje się w linii środkowej lub z boku jamy ustnej wysuwa się między zęby. Jest spłaszczony, brak rowka i dlatego powietrze rozprasza się po całej jego powierzchni. W wymowie osób sepleniących międzyzębowa pozycja języka może pojawiać się również przy artykulacji innych głosek zębowych, takich jak: t, d, n ( łac. multiplex interdentalis)

d) seplenienie boczne- artykulacja polega na niesymetrycznym ułożeniu całego języka. Szczelina nie tworzy się wzdłuż linii środkowej języka lecz w częściach bocznych.

e) seplenienie nosowe - układ języka jest prawidłowy, podniebienie miękkie nie jest zupełnie opuszczone, co powoduje, że w czasie artykulacji głosek  powietrze wydychane jednocześnie wydostaje się przez nos i usta.   Do przyczyn seplenienia nosowego należą:

zaburzenie czynności podniebienia miękkiego;

• zmiany zapalne w jamie nosowej;
• zapalenie ucha środkowego (u dzieci)
• Mowa bezdźwięczna (głoski przedniojęzykowo zębowe dźwięczne (z i dz) mogą być ubezdźwięczniane. Dziecko zamiast zamek mówi „samek”, zamiast dzwonek mówi „cwonek”.

Sygmatyzm

 (łac. sigmatisimus; syn.: seplenienie albo szeplenienie) - to nieprawidłowa realizacja głosek dentalizowanych, jednego, dwu lub wszystkich trzech szeregów (tj. s, z, c, dz; ś, ź, ć, dź; sz, ż, cz, dż). Zaburzona może być artykulacja jednej kilku lub nawet kilkunastu głosek.

Przyczyny sygmatyzmu 

• nieprawidłowa budowa narządów artykulacyjnych:
• języka (język jest zbyt duży, gruby, krótkie wędzidełko podjęzykowe),
• zniekształcenie zgryzu, które powoduje brak dentalizacji (zgryz otwarty, protruzja - przodozgryz i retruzja - tyłozgryz) i inne anomalie zębowe,
• anomalie zębowe (trwałe lub przejściowe – podczas wymiany uzębienia)
• rozszczep podniebienia, który powoduje niedostateczne zamknięcie jamy nosowej przez podniebienie miękkie (seplenienie nosowe).
• niska sprawność narządów artykulacyjnych - mięśnie języka są zbyt słabo lub zbyt mocno napięte,
• upośledzenie słuchu w zakresie tonów wysokich, obniżenie słyszalności,
•  przewlekłe, nawracające choroby górnych dróg oddechowych,
•  naśladowanie nieprawidłowych wzorców otoczenia,
•  zbyt długie karmienie dziecka smoczkiem oraz ssanie palca.

Zaburzenie kinestezji artykulacyjnej

Brak umiejętności  wykonywania przez aparat artykulacyjny szybkich i precyzyjnych zmian układów związanych z wymową trudnych artykulacyjnie głosek opozycyjnych występujących obok siebie lub w bliskim sąsiedztwie. W systemie fonetycznym języka polskiego trudności dotyczą najczęściej 3 szeregów głosek dentalizowanych: sz,ż,cz,dż;s,z,c,dz;ś,ź,ć,dź oraz r-l-j (np.siostrzyczka, kalkulator).

Zaburzenie to wiąże się ściśle z słuchem fonematycznym i ma odzwierciedlenie w problemach  artykulacyjnych i dyslektycznych.

D

yslalia

Dyslalia to fachowe określenie wad wymowy.

Polegają one na realizacji fonemów niezgodnie z ustaloną przez zwyczaj społeczny normą w danym języku.

Ze względu na ilość zniekształconych głosek (fonemów), wyróżniamy:

a)       dyslalia jednorodna, gdy tylko jeden fonem jest realizowany odmiennie np fonem R

b)       dyslalia wieloraka, gdy kilka lub kilkanaście fonemów realizuje się niezgodnie z tradycyjną normą np fonemy trzech szeregów głosek dentalizowanych: sz, ż, cz, dż ; s, z, c, dz ; ś, ź, ć, dź.

c)       dyslalia całkowita (alalia motoryczna), gdy realizowane są tylko elementy prozodyczne wypowiedzi (melodia, akcent, rytm): wymowa jest niewyraźna, bełkotliwa, niezrozumiała dla otoczenia.

W obrębie dyslalii tak jednorakiej jak i wielorakiej wyróżnić można dyslalię:

• prostą lub
• złożoną.

O dyslali jednorodnej prostej mówimy wówczas, gdy w realizacj pojedynczej głoski zanika tylko jedna cecha np wibracja czy dźwięczność.

W dyslalii złożonej w realizacji głoski zanika kilka cech naraz np dźwięczność i miękkość, a jednocześnie pojawia się nosowość lub zwarcie krtaniowe; albo też zanika jedna cecha, a równocześnie w to miejsce pojawia się inna lub dwie inne np nosowość lub bezdźwięczność.

Dyslalią całkowitą lub bełkotem nazywamy nieprawidłową wymowę polegającą na:

• opuszczaniu (elizja),
• substytuowaniu (zastępowanie) lub
• deformowaniu

wszystkich bądź prawie wszystkich głosek. Dzieci u których rozpoznano tę wadę wymowy, nieprawidłowo artykułują nawet samogłoski.

W przypadku bełkotu (a ten często jest rozpoznawany  u dzieci głębiej upośledzonych umysłowo) może występować:

• ubezdźwięcznienie,
• nasalizacja głosek ustnych,
• denasalizacja głosek nosowych,
• palatalizacja twardych,
• depalatelizacja miękkich oraz
• różnego rodzaju i stopnia deformacje,

co sprawia, że wymowa jest często niezrozumiała nawet dla najbliższego otoczenia.

U dzieci z rozpoznaną dyslalią całkowitą nie stwierdza się zaburzeń głosu i zaburzeń w płaszczyźnie suprasegmentalnej (melodia, akcent, rytm) ''produkowanych wypowiedzi'', chociaż czasem i te wykazują braki.

R

otacyzm

Rotacyzm to często spotykana wada wymowy, polegająca na nieprawidłowej wymowie głoski r.

W obrębie rotacyzmu występuje:

a)Pararotacyzm
zastępowanie (substytucja ) głoski r innymi głoskami wymawianymi prawidłowo np.: j, ł, d, w, l;
(przykład: rower - jowej, rower - łoweł, rower - dowed, rower - wowew, rower - lowel).

b)Mogirotacyzm
opuszczenie (elizja) głoski r. Głoska r w systemie fonetycznym dziecka nie istnieje. (przykład: ryba - yba).

c) Rotacyzm właściwy
polega na deformacji głoski r, czyli tworzeniu dźwięku nie występującego w systemie fonetycznym naszego języka. Na skutek zmiany miejsca artykulacji głoska r powstaje w innym miejscu i brzmienie jej jest zdeformowane.

Rodzaje rotacyzmu właściwego:

• reranie języczkowe
  Zamiast czubka języka, drgania wykonywane są przez języczek znajdujący się na końcu podniebienia miękkiego.
• reranie wargowe
  - dwuwargowe (drgają obie wargi - furmańskie r );
  - wargowo-zębowe (dźwięk powstaje w wyniku drgań dolnej wargi zbliżonej do górnych siekaczy lub górnej wargi zbliżonej do dolnych siekaczy).
• reranie międzyzębowe
  Polega na drganiu czubka języka wsuniętego między zęby.
• reranie policzkowe lub boczne
  Prąd powietrza skierowany jest w bok, wprawiając w drgania policzki. Przy takiej realizacji głoski r drga czubek języka lub krawędzie języka oraz jeden lub dwa policzki.
• reranie podniebienne
  Polega na zbliżeniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego. Podczas artykulacji wibruje całe podniebienie miękkie.
• reranie gardłowe
  Powstaje między nasadą języka a tylną ścianą gardła (możliwe testowanie ręką). Wymowa głoski r gardłowa z wibracją języka i podniebienia miękkiego - zbliżona jest do wymowy francuskiej dźwięku r.
• reranie nosowe
  Realizacja nosowa głoski r często współwystępuje z nosową wymową innych dźwięków. Nosowa artykulacja głoski r swoim brzmieniem zbliżona jest do ng i powstaje w wyniku nie domykania wejścia do jamy nosowej.
• reranie boczne
  Wadliwa, boczna realizacja głoski r. Strumień powietrza przeciskając się między krawędzią boczną języka a górnymi dziąsłami, powoduje powstanie nieprzyjemnego brzmienia.
• reranie krtaniowe
  Polega na wadliwej, krtaniowej realizacji głoski r.
• reranie językowo - wargowe
  Polega na wadliwej językowo - wargowej artykulacji głoski r.
• reranie językowo - boczne
  Wadliwa językowa boczna, często jednouderzeniowa artykulacja głoski r.
• reranie świszczące
  Wymowa głoski r jest znacznie przedłużona i wzmocniona.

K

appacyzm

Kappacyzm to wada artykulacyjna polegająca na nieprawidłowej realizacji głosek tylnojęzykowych zwartych : k, ki.

W obrębie kappacyzmu występuje:

 a) kappacyzm właściwy - deformacja tych głosek jest wynikiem zwarcia
krtaniowego, w rezultacie którego powstają brzmienia zbliżone do: k, ki.

 b) parakappacyzm - zamiana głosek: k, ki na t, ti .
(przykład: kura - tura, kino - tino)

c)mogikappacyzm - opuszczanie głosek tylnojęzykowych zwartych. Głoski te nie występują w systemie fonetycznym dziecka.
(przykład: kura - ura, kino - ino).

G

ammacyzm

Gammacyzm to wada artykulacyjna polegająca na nieprawidłowej realizacji głosek tylnojęzykowych zwartych : g, gi, h, hi.

W obrębie gammacyzmu występuje:

a) gammacyzm właściwy - deformacja tych głosek jest wynikiem zwarcia
krtaniowego, w rezultacie którego powstają brzmienia zbliżone do: g, gi.

b) paragammacyzm - zamiana głosek: g, gi,h na d, di, t .
(przykład: góra - dóra, gitara - ditara, hokej - tokej)

 c) mogigammacyzm - opuszczanie głosek tylnojęzykowych zwartych. Głoski te nie występują w systemie fonetycznym dziecka.
(przykład: góra - óra, hokej - okej).

L

ambdacyzm

Lambdacyzm to wada wymowy polegająca na nieprawidłowej realizacji głoski L.

W obrębie lambdacyzmu występuje:

a)      lambdacyzm właściwy - deformacja głoski L w postaci między innymi:
- L międzyzębowe;
- L bez zwarcia czubka języka z wałkiem dziąsłowym górnym;
- L bez prawidłowej pionizacji języka.

b)      paralambdacyzm - zamiana głoski L ( substytucja ) na inną głoskę wypowiadaną prawidłowo: najczęściej J.
(przykład: lalka - jajka)

c)      mogilambdacyzm - brak głoski L w systemie fonetycznym dziecka.
(przykład: las - as).

B

etacyzm

Betacyzm jest to wada wymowy polegająca na nieprawidłowej realizacji głoski b.

W obrębie betacyzmu występują:

a)      deformacje głoski - wszelkie deformacje głoski b.

b)      parabetacyzm - zamiana głoski b ( substytucja ) na inną głoskę wypowiadaną prawidłowo.
(przykład: bałwan - jałwan, bałwan - wałwan)

c)      mogibetacyzm - brak głoski b w systemie fonetycznym dziecka.
(przykład: bałwan - ałwan).

M

owa bezdźwięczna

Mowa bezdźwięczna to zaburzenia w realizacji dźwięczności, które polegają na nie wymawianiu głosek dźwięcznych (wyjątek stanowią samogłoski oraz spółgłoski sonorne: r, l, m, n, li, j, m, ń), a także zastępowaniu ich odpowiednimi głoskami bezdźwięcznymi lub myleniu obu szeregów.

Zaburzeniom dźwięczności (częściowym lub całkowitym) może ulegać 13 par opozycji fonologicznych: b - p, bi - pi, d - t, g - k, gi - ki, dz - c, dż - cz, dź - ć, w - f, wi - fi, z - s, ż - sz, ź - ś .
(przykład: arbuz - arpus, bitwa - pitwa, daj - taj, granica - kranica, gimnastyka - kimnsastyka, dzbanek - cpanek, dżdżownica - czczownica, dziwny - ciwny, towar - tofar, telewizja - telefisja, wąwóz - fąfós, bagaże - pakasze, przedrzeźniać - przetsześniać)

Postacie mowy bezdźwięcznej:

1. deformacje - spółgłoski dźwięczne realizowane są w postaci głosek pół-dźwięcznych z dźwięczną fazą początkową i bezdźwięczną końcową (lub odwrotnie).

2. paralalia - ( substytucja dźwięku ) zamiast spółgłosek dźwięcznych wymieniane są odpowiednie bezdźwięczne.
(przykład: bułka - pułka, woda - fota, góra - kóra, koza - kosa, żaba - szaba, dom - tom, dżem - czem)

3. mogilalia - ( elizja dźwięku ) opuszczanie odpowiednich głosek dźwięcznych.
(przykład: bułka - ułka, woda - oda, góra - óra, koza - koa).

R

ynolalia

Rynolalia (nosowanie) zachodzi wówczas, gdy głoski nosowe wymawiane są jak głoski ustne i jest to wtedy nosowanie zamknięte lub odwrotnie, gdy głoski ustne wymawiane są jak głoski nosowe tzn. łączą się z rezonansem nosowym - wtedy powstaje nosowanie otwarte.

W praktyce spotyka się również nosowanie mieszane, polegające na braku lub osłabieniu rezonansu nosowego z jednoczesną nosalizacją głosek ustnych.

P

alatolalia

Wada wymowy polegająca na połączeniu rynolalii (nosowania) oraz dyslalia wielorakiej złożonej (zaburzenie w realizacji jednej lub wielu głosek systemu fonetycznego).

Zaburzenie to najczęściej występuje przy rozszczepie podniebienia.

[1] 

---

[1] Sachajska E., Uczymy poprawnej wymowy. Metodyka postępowania ortofonicznego z dziećmi w wieku przedszkolnym, Warszawa 1981.
Styczek I., Logopedia, Warszawa 1980.
www.logopedanowicka.pl
notatki własne, mgr Lidia Kinga Gosk

7 ZABAW Z NIEMOWLĘCIEM

7 przykładowych zabaw z dzieckiem

Niemowlęciem określamy przedział wiekowy dziecka od urodzenia do ukończenia 1 roku życia. W tym okresie mieści się również określenie czasowe“noworodek” - od urodzenia do ukończenia 28dni życia (4 tygodni). 

Poniżej przedstawiam 7 przykładowych zabaw z dzieckiem, które rozwijają zmysły, motorykę oraz mowę dziecka.

1.A kuku 

 Znana zabawa, polegająca na zasłanianiu twarzy swojej, później dziecka pieluszką, rączkami a podczas odsłaniania wypowiedź “a kuku, jestem tu” :) lub “nie ma... jest”. Można również schować się (za fotel, kanapę, mebel, ścianę) i pokazywać, tak na przemian, jednak tylko wtedy kiedy dziecko jest zabezpieczone i nie boi się zostać samo kilka metrów od rodzica/opiekuna. 

Zabawa ta ma na celu naukę dziecka, że coś lub ktoś “jest” i “nie ma” i znowu jest, nie znika na zawsze. np. mama jest, a później jej nie ma jednak zaraz znów się pojawi. Kiedy dziecko reaguje płaczem należy zaprzestać zabawy i powtórzyć za 2,3 tygodnie. 

Polecana dla dzieci powyżej 3 miesiąca.

2.Lata mucha

Lata mucha koło ucha (głaszczemy po uchu) Lata osa koło nosa (głaszczemy po nosie) Pełznie gąsieniczka dokoła policzka (głaszczemy po policzku) Lata pszczoła koło czoła (głaszczemy po czole) Lata bąk koło rąk (łaskoczemy w dłonie) Lecą ważki koło paszki (łaskoczemy pod pacha) Lata mucha koło brzucha (łaskoczemy w brzuszek) Lecą muszki koło nóżki (łaskoczemy w nogę) Biegną mrówki koło główki (czochramy po głowie)

Zabawa uświadamia dziecku części ciała jak również nawiązanie więzi poprzez dotyk, który daje poczucie bezpieczeństwa dziecku, dostarczenie bodźców ruchowych oraz emocji radości :)

3.Kołysanki przytulanki 

Nastawiamy płytę z relaksacyjną muzyką, kołysanki lub podobne. Kołyszemy niemowlę na leżąco bądź oparte główką o nasze ramię. Możemy śpiewać, głaskać, tulić. 

Wzmacniamy więzi, dajemy poczucie bezpieczeństwa, koimy ból, strach, niepewność.

4. Głowa do góry 

Należy położyć dziecko na brzuszku. Układamy kilka kolorowych, a najlepiej wydających także dźwięki przedmiotów w zasięgu wzroku dziecka. Pokazujemy mu po kolei przedmioty, unosząc je nieco do góry. 

Podczas tej zabawy mamy na celu zachęcić maluszka do unoszenia głowy. To bardzo dobre ćwiczenie dla mięśni karku i pleców. Nie należy przeciągać zabawy zbyt długo, gdyż dziecko w tej pozycji potrafi szybko się męczyć.

5.Piłka bam 

 Miękką piłeczką lub balonem rzucamy lub podajemy lekko dziecku. Dziecko odrzuca/oddaje piłkę. Mówiąc “piłka bam” uczymy nazewnictwa przedmiotu oraz dostarczamy pierwszej informacji o grawitacji :) 

Coś jest w górze a upuszczone spada.

6.Naśladowanie zwierząt 

Podczas przeglądania książeczki ze zwierzętami, nazywamy i pokazujemy jakie dźwięki wydaje:koń, pies, kot, etc. Jeśli posiadamy zabawki również nimi się posługujemy w tym celu. Na spacerze możemy się zatrzymać i pokazać napotkane zwierzątko naśladując go.

7.Jedzie rowerek na spacerek 

 Maluch kładzie się na plecach, zginamy jego nóżki w kolanach i wykonujemy ruchy, takie jak przy jeździe na rowerze, wypowiadając wierszyk: "Jedzie rowerek na spacerek, jaki z tyłu ma numerek?" Uderzamy nóżką o nóżkę np. 3 razy, zgodnie z numerkiem roweru.

 Kształtowana zostaje ogólna sprawność ruchowa oraz świadomości własnego ciała, rozwijana również zdolność matematyczna.

Miłej zabawy :)

LOGO

Dla wszystkich, którzy są wzrokowcami umieszczam moje logo :)
W sieci i nie tylko jedyny znak rozpoznawczy :)

Książka sensoryczna dla najmłodszych

Przedstawiam książkę (klikając w link tytułowy) która zyskała pełne poparcie i zachwyt wśród moich najmłodszych uczestników terapii i zajęć ogólnorozwojowych. Jest ona w 100 % samodzielnie zaprojektowana i  ręcznie uszyta przez P.Magdalenę Pater, która kocha swoje hobby i ma do tego niesamowity talent. Bardzo lubię z nią współpracować i wkrótce przedstawię kolejne pomoce dydaktyczne.
Polecam :)